To παραγωγικότερο μέλος του ιστορικού συγκροτήματος των Ζωντανών Νεκρών συναντά τον mc που έδωσε τα λιγότερα στο κοινό του κυρίως διότι έλειπε στο εξωτερικό για τουλάχιστον 7 χρόνια. Μια δεκαετία πίσω, στα πρώτα lives των ΖΝ εμφανίζονταν στη σκηνή μόνο τέσσερα μέλη με τη δικαιολογία ότι ο Μπίλυ βρίσκεται στην Αμερική, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν υπογείως ανυπόστατες φήμες πως ο Χάρμα είναι η 2η περσόνα του Τυμβωρύχου, ο οποίος απλώς άλλαζε τη φωνή του. Η διάδοση του internet αποκατέστησε σχετικά γρήγορα την αλήθεια, όμως όλοι αναρωτιούνταν τι κάνει ο 5ος mc της παρέας, εναποθέτοντας πάνω του την ελπίδα ότι αυτός τουλάχιστον έχει παραμείνει αυθεντικός κόντρα στις σειρήνες της οριακής διασημότητας κ του ελληνικού pop lifestyle. Ήταν η εποχή της αλλοτρίωσης του Μήδε κ των 2 χθόνιων κ των συνεχών απειλών του Τάκη περί αποχώρησης από το hh. Τελικά προς τέρψιν του φιλοΖΝθεάμονος κοινού, ανακοινώνεται η συνεργασία Τάκη Τσαν - Χαρμάνη για να βγάλουν με τη βοήθεια του Ηχοκράτορα ένα δίσκο με όνομα «Το σχολείο».
1. Αγάπησα το rap
Ένας Τάκη Τσαν βγαλμένος από τις καλύτερες στιγμές της εποχής του Παιδιού θαύματος σε ένα track που κρατάει 100% την αισθητική κ το άρωμα του τέλους της δεκαετίας ενενήντα. Για πολλοστή φορά ο ταλαντούχος mc ενισχύει το γνωστό attitude ανωτερότητας που τον διακατέχει, ασχολείται με τη σχέση του με το hiphop περιαυτολογώντας για τις επιδόσεις του στο άθλημα κ την ιστορικότητα της περσόνας του στο χώρο. Το ενδιαφέρον είναι ότι για πολλοστή φορά προσεγγίζει το θέμα υπό το πρίσμα του κέρδους με προφανή συνέπεια να αυτοαναιρεθεί ξανά. Στο συγκεκριμένο τραγούδι μας λέει ότι δεν το κάνει μόνο για τα λεφτά αφήνοντας πίσω το «ραπάρω μόνο για να πληρωθώ», αλλά κ δηλώσεις του σε συνεντεύξεις. Ο Χαρμάνης με τη σειρά του ακολουθεί στο ίδιο σταθερό τέμπο, δηλώνει παρών διαψεύδοντας όσους πίστεψαν ότι τα παράτησε κ ενάντια στις κακές του συνήθειες περιορίζει τις άχρηστες ρίμες στο ελάχιστο («xanapexto me axti»). Τέλος, η Ηχοκρατορία σπάει τα στενά όρια της επικράτειας, καθώς μια ευχάριστη νότα διεθνισμού ξεπηδά από το αγγλικό κουπλέ του LP ο οποίος ραππάρει κ αυτός με τη σειρά του στον ίδιο ρυθμό κ την ίδια θεματολογία. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν έχει σύνορα η αγάπη (για το rap). Οι τρεις mcs επικεντρώνουν το κράξιμό τους στους εμπορικούς του χώρου κ προωθούν ένα ρομαντικότερο προφίλ, ενός καλλιτέχνη που νοιάζεται για την τέχνη του κ δεν προσβλέπει στην οικονομική εκμετάλλευσή της. Πείθουν? Όσο κ αν διατείνονται ότι αγάπησαν το rap, απλά όχι. Το κομμάτι πάντως ακούγεται πολύ ευχάριστα κ θα μπορούσε κανείς να πει ότι ανήκει στα .. εμπορικά της σκηνής.
Βαθμός : 8
2. Εμείς
Η ευχάριστη έκπληξη του δίσκου, ένα κομμάτι που δεν θυμίζει κανένα άλλο ΖΝ προϊόν. Το track ξεχειλίζει μια νοσταλγική ατμόσφαιρα με τα γυναικεία φωνητικά να συμπληρώνουν με τον καλύτερο τρόπο το χαρακτηριστικό έρρινο ηχόχρωμα του Τάκη. Το κουπλέ ξεκινάει με την υπέροχη cult προσφώνηση «Με συγχωρείς, man..”, η οποία είναι τόσο άρτια δεμένη με τη μουσική, το beat κ το ύφος του τραγουδιού που οι πιτσιρικάδες ΖΝ fans ξεχύνονται στα forums κ αποκαλούν “man” ακόμα κ τους 10χρονους συνομιλητές τους. Στην ίδια λογική – σύμφωνα με το τραγούδι - οι υπόλοιποι mcs αντιγράφουν τον Τσαν κ την παρέα του κ μάταια προσπαθούν να τους μοιάσουν. Το «δε με ενθουσίασαν, τους είδα ζωντανά σε συναυλία» όσο απλοϊκό κ αν ακούγεται έχει σίγουρα κάποιο ειδικό βάρος όταν ακούγεται από τον παλιό κ σίγουρα διεγείρει αγχωμένους συλλογισμούς στα μυαλά σκληρών crews που κατά καιρούς εξέφραζαν την τιμή που ένοιωθαν για την παρουσία του θρυλικού Τυμβωρύχου στις συναυλίες τους. Η γνώμη του Χαρμάνη αδυνατεί να επιδείξει το ίδιο κύρος, για αυτό κ έχουμε ιστορική επίκληση της «Χώρας των καλύτερων mcs» κ της πορείας που χάραξε με τους ΖΝ ως σχεδόν πρωτοπόρος της σκηνής. Το «6 μέρες, 10 κομμάτια τελειωμένα» ίσως είναι υπερβολή, ίσως είναι αλήθεια (αν εξαιρέσεις την απαραίτητη προετοιμασία), σίγουρα όμως δίνει την αίσθηση της προχειροδουλειάς ή ακόμα χειρότερα της αρπαχτής, πρακτική για την οποία κατηγορήθηκαν συχνά πυκνά κ τα 5 μέλη του συγκροτήματος. Το συγκεκριμένο κομμάτι πάντως, φτάνει στα αυτιά των ακροατών αψεγάδιαστο.
Βαθμός : 10
3. Το σχολείο
Η λούπα μπαίνει εκνευριστικά κ οι 2 mcs βάζουν στόχο να εμπεδώσουμε το τίτλο του track από το πρώτο μισόλεπτο. Η θεματική του κομματιού είναι ουσιαστικά το σχολείο του δρόμου, «το σχολείο του κάθε παρανόμου», το σχολείο που περήφανα αποφοίτησαν ο Τάκης, ο Χάρμα κ το όλο παρεάκι. Πριν κάποιος βιαστεί να ειρωνευτεί τους καλλιτέχνες για τη μερική αποθέωση του τρόπου με τον οποίο «μορφώθηκαν», το τραγούδι αποτελεί μια καλή αφορμή να αναρωτηθείς αν το επίσημο σχολείο της χώρας έχει τη δυνατότητα να κρατήσει στους κόλπους του παιδιά που για λόγους οικονομικούς κ κοινωνικούς ωθούνται στα όρια της παραβατικότητας. Σε μια κοινωνία ανταγωνιστική με μια παιδεία που βλέπει το νέο ως το υπό διαμόρφωση γρανάζι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα κοπεί κ θα ραφτεί στα μέτρα των μηχανών της, αποδεικνύεται ότι προσωπικότητες με το ταμπεραμέντο κ τις αδυναμίες των Παναγιώτη Στραβαλέξη κ Βασίλη Χατζιδιακού δεν χωρούν. Ενδέχεται τα όσα λένε στο συγκεκριμένο τραγούδι στους περισσότερους να ακούγονται γραφικά, κυρίως γιατί παρουσιάζεται μια ζωή gangsta περιστρεφόμενη κυρίως γύρω από τα ναρκωτικά κ την προδοσία. Η απόρριψη όμως του σχολείου του αστικού κράτους έχει ψήγματα αμφισβήτησης κ υποβόσκουσας επαναστατικότητας, τάσεις οι οποίες πνίγονται κ διαστρεβλώνονται στο χειρότερο βαθμό υπό το βάρος της μπότας της ανάγκης για επιβίωση. Το ειλικρινές ξέσπασμα του Τάκη στο τέλος δίνει ξεκάθαρα το στίγμα της σκέψης του, όσο κ αν ποτέ δεν καθόταν καλά στους στίχους του ο διδακτισμός. Στα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του κομματιού, το ρεφραίν του.
Βαθμός : 6
4. Τι παίζει
Στοχευμένο κράξιμο σε συγκεκριμένο mc ή ψαρωτικό diss σε ένα μόρφωμα που συγκεντρώνει τα ελαττώματα Υποχθόνιου, Ταραξία κ λίγο από τσιράκια του Νίβο? Όπως κ να ’χει, το κομμάτι χτύπησε πόρτες όχι απαραίτητα κωφών mcs κ συζητήθηκε αρκετά την εποχή που βγήκε. Το αστείο βέβαια είναι ότι ο καιρός έχει τόσα πολλά γυρίσματα που αρκετές από τις βαρύγδουπες δηλώσεις απέχθειας που ακούγονται, αναιρούνται από την ίδια την ιστορία. Όσο κράξιμο κ να πέσει σε ένα συνάδελφο από το χώρο, αν το χρήμα επιτάσσει να ανέβεις στη σκηνή μαζί του, συνήθως ξεχνάς τα πάντα. Κ τις μύτες που έχουν κλίση προς τα πάνω κ τις φιλίες που έχουν πάνω τους ταμπελάκι τιμής σε περίοδο εκπτώσεων. Άσχημη εντύπωση επίσης κάνουν οι εμφανώς πρόχειροι κ μη δουλεμένοι στίχοι του Χαρμάνη. Από τα κραυγαλέα γραμματικά / λεκτικά λάθη «πα’ στη Σοφοκλέος», στα άχρηστα κ αστήρικτα ρατσιστικά σχόλια περί ομοφυλοφιλίας, τα κρυφο-στρατόκαυλα υπεροπτικά «ίσιωσε την πλάτη σου κ βάρα προσοχή» κ τα κλασσικά σχήματα στα οποία κατά καιρούς αρέσκεται να αναλώνεται «σας βράζω στο πεντάλεπτο σαν το ρύζι». Για την ιστορία, τα γυρίσματά του στα αγγλικά είναι ότι πιο πρωτότυπο κ διαφορετικό προσφέρει ο Χαρμα στη σκηνή, τρικ που χρησιμοποιεί δειλά εδώ (“very easy”) κ τον απογειώνει στο «Και μεις αλήθεια λέμε».
Βαθμός : 5
5. Άπληστος – άχρηστος
Χάρμα σε καλύτερη φόρμα ραππάρει ενάντια στους θιασώτες της απληστίας, χώνει ασταμάτητα πατώντας επαναλαμβανόμενα σε καθορισμένες ομοιοκαταληξίες, για να κάνει πάσα στον Τάκη ο οποίος συνεχίζει στην ίδια θεματική, αλλά όπως πάντα με καλύτερο στυλ. Το κομμάτι πέρασε τόσο απαρατήρητο που ούτε καν debate σύγκρισης “Άπληστος-Άχρηστος” vs “Βρώμικος κ Άπλυτος (aka «Κριτές της κολάσεως»)” δεν ανέσυρε. Σαν να γράφτηκαν κάποιοι στίχοι, περίσσεψαν από κάποιο συγκεκριμένο concept κ να πετάχτηκαν πρόχειρα σε ένα track.
Βαθμός : 3
6. Ρίχνει βροχή
Να ακόμα ένα κομμάτι με εντελώς διαφορετικό στήσιμο κ δομή από τα συνηθισμένα. Τάκη Τσαν κ Χάρμάνης καταπιάνονται με το ταξικό ζήτημα, το προσεγγίζουν με το δικό τους βιωματικό τρόπο κ προσφέρουν ορίτζιναλ στίχους ειλικρίνειας κ ντομπροσύνης. Τα οικονομικά τους προβλήματα περιγράφονται με γλαφυρό τρόπο κ με μια ευθύτητα που θα ζήλευαν πολλοί πολιτικοποιημένοι mcs που μιλούν για τα ίδια θέματα από την ασφάλεια του καναπέ τους. Όσα κ αν προσάψεις στη γενικότερη συμπεριφορά των 2 καλλιτεχνών, το επικείμενο track βάζει τα γυαλιά της αλήθειας σε επαναστατημένους hhpers που κουνούν μαυροκόκκινες σημαίες από την Κηφισιά, mcs που ηχογραφούν στα ακριβότερα studios, γκραφιτάδες των βορείων προαστίων που περιμένουν τον Άη Βασίλη να τους φέρει τη συλλογή με τα καλύτερα σπρέις κ σκέητερς που διασχίζουν ανέμελοι την πόλη μέχρι να τους φωνάξει η μαμά τους στο σπίτι πριν παγώσει το φαΐ. Σκατά στα τέσσερα κ στα δεκατέσσερα στοιχεία του hh αν δεν συνδέεται με κοινωνικές κ ανθρώπινες ανάγκες, αλλά στηρίζεται συθέμελο σε ένα καταναλωτικό life style. Η έλλειψη συγκροτημένου ιδεολογικού υπόβαθρου δεν εμποδίζει τους 2 καλλιτέχνες να πείσουν για τον τρόπο που βιώνουν το καθημερινό άγχος για επιβίωση κ την προσαρμοστικότητα στην οποία επιδίδονται ως προς την ιεράρχηση των αναγκών τους για να τα βγάλουν πέρα. Σε ένα απλό «δεν μπορώ ρε μάγκες, παίζουν αφραγκιές» (με σταματημένο το beat για να δοθεί η απαραίτητη έμφαση) συνοψίζεται η πικρή κ απλή αλήθεια για τον τρόπο ζωής ανθρώπων που όσο κ να το κυνήγησαν, το rap δεν τους έκανε πλούσιους. Κάποιες αρπαχτές ναι, κάποιο χαρτζηλίκι σίγουρα, όμως ελάχιστοι είναι αυτοί που καταφέρνουν να ζουν από τη μουσική τους. Ακόμα κ οι επιτυχημένοι της σκηνής (Νίβο, Bdf, Ημισκούμπρια ίσως ακόμα) κάνουν κανά δυο άλλες παρεμφερείς δουλειές από djλίκια κ παραγωγές μέχρι επενδύσεις σε μαγαζιά ή πωλήσεις “προϊόντων” τους μέσω net. Στην περίπτωση των ΖΝ κ της πλειονότητας της ελληνικής hh σκηνής το rap δεν θα δώσει ποτέ πίσω όσα του έδωσαν. Εξάλλου, οι οικονομικές κρίσεις ανέκαθεν χτυπούσαν πρώτα τους πιο αδύναμους κρίκους της κοινωνίας κ όσοι πάτησαν σε σαθρό υπόβαθρο, ήταν οι πρώτοι που έπεσαν. Δύσκολοι καιροί που λέει κ το κομμάτι, στίχοι απαισιόδοξοι που τελειώνουν από το 3ο μόλις λεπτό, για να αφεθούμε για 4μιση λεπτά στη γλυκά πένθιμη μελωδία του φλάουτου από τον Αθανάσιο Ναυσιχο , πράγμα πρωτοφανές κ παράτολμο για τα ελληνικά hh δεδομένα. Βέβαια, κατά τη γνώμη μου η εκτέλεση διασκευή του «Σκόνη, πέτρες, λάσπη» από Πουλικάκο είναι αξεπέραστη κ all time classic.
Βαθμός : 9
7. Δυο ξαδέρφια
Απίθανο storytellin’ από τον Τάκη, ο οποίος σου δίνει την αίσθηση ότι είναι το ευκολότερο πράγμα για αυτόν να πλάσει μια ιστορία για ναρκωτικά, να τη δέσει σε έξυπνες ρίμες, να πιάσει το μικρόφωνο κ να το ηχογραφήσει με την πρώτη. Μεγάλο ταλέντο, για πολλούς χαραμισμένο, κ με τον χρόνο να αρχίζει να εμφανίζεται σιγά σιγά πάνω του μια δόση ωριμότητας έστω με τη μορφή της εσωτερικής αναζήτησης κ αμφισβήτησης, μιας κ ίσως για πρώτη φορά οι πρωταγωνιστές δεν γίνονται super mcs ή ακαταμάχητοι εραστές μετά την επαφή τους με το drug, αλλά η ιστορία τους έχει άσχημο τέλος. Περιττή η ομολογία του στιχουργού στο τέλος ότι η ιστορία είναι φτιαχτή (σκεφτείτε να έλεγε στο τέλος της Σούζης ότι η Σούζη δεν υπήρχε, πόσο θα αργούσαν να λατρέψουν τον Τάκη οι πιτσιρικάδες fans του, μέχρι να αποκαλυφθεί η αλήθεια στις συνεντεύξεις του), τραγική η επιλογή του Εισβολέα να τραγουδήσει στο τέλος το ρεφραινάκι. Ειλικρινά όταν το είχα πρωτοακούσει περίμενα ότι στο τέλος θα σκάγανε όλοι μαζί στα γέλια. Τραγικό, σκότωσε το κομμάτι.
Βαθμός : 6
8. Είναι κρίμα
«Ο Κωστάκης, ο Κωστής, ο Κώστας..» .. xeex. Cult στίχοι που θυμίζουν το «Μάνα, μανούλι, μαμά», από αποτυχημένη βιντεοταινία των αρχών της δεκαετίας 80.
Ποζέρικο αλήτικο rappάρισμα από τον Τάκη, δείγμα της ικανότητάς του να αλλάζει στυλ κ ύφος σε ένα 2ο συνεχόμενο τραγούδι κατά των ναρκωτικών. Η ιστορία για ένα χρήστη ναρκωτικών ουσιών που στο τέλος χάνει τη ζωή του πλαισιώνεται από πλήθος αργκό λημμάτων της πιάτσας, καθώς φου, ζουζου, ζα κ παραμύθα επιστρατεύονται για να αποδείξουν ότι ο Τάκης είναι αυθεντικό παιδί του δρόμου. Στην ίδια λογική κ ο Χαρμάνης με λιγότερο εμπνευσμένους στίχους, αλλά με έξυπνες αναφορές σε Ολυμπιακό, βόλτες στον ηλεκτρικό κ γενικώς καθημερινές καταστάσεις κ όχι σε ιστορίες με ακριβά αμάξια κ λεφτά, κερδίζει τη συμπάθεια του ακροατή. Το τραγούδι ισορροπεί παράξενα ανάμεσα στο cult κ το συγκινησιακό φορτίο που επιφέρει ο χαμός των φίλων, με το αποτέλεσμα μάλλον να δικαιώνει τους δημιουργούς. Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις ωδές στη ναρκοκουλτούρα μέσω της οποίας κάποτε αναδείχθηκαν οι ΖΝ, ούτε απαραίτητα πείθεται από το διδακτικό κάλεσμα με το οποίο κλείνει το track.
Βαθμός : 7
9. Το γράμμα
Κλασσική επιτυχημένη συνταγή, ο κάθε σκληρός mc που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει κάποια στιγμή στην καριέρα του να μετατρέψει τα συναισθήματά του σε στιχάκια και να τα αφιερώσει στη μάνα του ή τον πατέρα του. Το κόλπο συνήθως πιάνει διότι θωρακίζει τον gangsta-rapper με ένα ανθρώπινο περίβλημα, αξεσουάρ απαραίτητο για να ταυτιστεί ο ακροατής μαζί του κ να τον .. καταναλώσει. Δεν είναι τυχαίο που όταν οι πρώτοι αφροαμερικανοί rappers στις ΗΠΑ έβγαζαν τα εσώψυχά τους για το πόσο άσχημα τους φέρθηκε ο πατέρας τους, οι λευκοί αστοί
(από συγκροτημένες οικογένειες) ακροατές τους έκαναν ανάρπαστα τα cds τους, μόδα που γρήγορα εξαπλώθηκε στην Ευρώπη κ φυσικά στην Ελλάδα. Τα παιδί θαύμα το είχε κάνει παλιότερα ουκ ολίγες φορές, άλλες φορές καλύτερα («Όσο μεγαλώνω») άλλες χειρότερα (με το ιστορικά αλησμόνητο «ντροπή σε κάθε άνεργο μπαμπά»), άρα το πλήρωμα του χρόνου ήρθε για τον Μπίλυ να πουλήσει με τη σειρά του στο αδηφάγο κοινό τα οικογενειακά του. Απολύτως σεβαστά όσα πέρασε ο ίδιος, όμως το τραγούδι υποψιάζομαι αφορά μόνο στη hh-Λαμπίρη που όλοι κρύβουμε μέσα μας κ δεν είναι τυχαίο που δεν ακούστηκε πολύ. Είναι οξύμωρο πάντως που ο καλλιτέχνης από τη μια να προσπαθεί να αναδείξει την ευγενική του δακρυσμένη πλευρά κ από την άλλη να αναλώνεται σε μύδρους απειλών εναντίον 12χρονων στα κατά τόπους διαδικτυακά forums.
Βαθμός : 3
10. 1,2,3
Λούπα εύκολα αναγνωρίσιμη σε όσους έχουν ακούσει active member στο παρελθόν, καταβαραθρώνει για πλάκα την ανθολογία επιχειρημάτων περί bdf κλέφτη παραγωγών, μιας κ το sample που χρησιμοποιείται έχει κλαπεί από τους active την εποχή του μεγάλου κόλπου, χρονιά που Τάκης κ Χάρμα ενδεχομένως να μην είχαν παρατήσει ακόμα το πραγματικό σχολείο. Ο Τάκης δυστυχώς φλυαρεί κ αναλώνεται σε στίχο επιπέδου χαμηλότερου των περιστάσεων κ αφού μας μαθαίνει αριθμητική από το ένα έως το δέκα, μας επαναλαμβάνει διαρκώς ένα ελαφρώς μονότονο κ εκνευριστικό «να πούμε, να πούμε». Ενδιαφέρουσα η πρώτη απόπειρα του Χάρμα να κάνει πολιτικό rap κ πολιτική ανάλυση της οικονομίας της χώρας. Όπως είναι αναμενόμενο, γρήγορα τα παρατάει κ το γυρνάει στις γκόμενες κ το πόσο εύκολα μπορούν να σε προδώσουν, για να καταλήξει στο epic συμπέρασμα ότι υπουργοί κ γκόμενες είναι ίδιοι, αφού νοιάζονται μόνο για τα λεφτά..
Βαθμός : 3
11. Το κάτω κεφάλι
Για όποιον ψάρωσε με το προσεγμένο στίχο της αρχής του δίσκου, ήρθε η ώρα να επανέλθει στην ωμή πραγματικότητα. «Με συγχωρείς κοπελιά, έχεις τέλεια βυζιά» ξεκινάει το track κ όλα μπαίνουν στη θέση τους. Ο Τάκης πειραματίζεται, ο Χαρμάνης ακολουθεί το αυστηρά τυποποιημένο του rap κ στο τέλος μπόλικη παραμόρφωση στην ατάκα για το κάτω κεφάλι. ΖΝ καφρίλα, όχι σε όλο της το μεγαλείο, καθώς το κομμάτι δεν φτάνει σε καμιά περίπτωση τη Σούζη, την επιτυχία της οποίας λογικά φιλοδοξεί να ισοφαρίσει. Βγάζει γέλιο? Μπα.. Αξίζει να το βάλεις σε ένα φίλο σου να το ακούσει κ να γουστάρει? Μέτρια πράγματα. Κ με το κάτω κεφάλι να σκέφτεται μόνιμα κανείς, δύσκολα να εκτιμήσει το τραγούδι.
Βαθμός : 2
12. Ένα yo
Εύθυμοι οι δυο mcs μπαίνουν με πολύ καλό ρυθμό, αναγνωρίζουν την αξία όλων των συντελεστών για την παραγωγή ενός hh τραγουδιού, από τον dj μέχρι τον ακροατή.
Κ μετά? Μετά σκάει σαν κομήτης στη γη η fabulous αγαπημένη ατάκα της μουσικής βιομηχανίας «Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική».. ΕΛΕΟΣ !! Ούτε οι κατάπτυστοι Metallica που ηγήθηκαν ολόκληρης εκστρατείας ενάντια στους “πειρατές” δεν το λένε έτσι χύμα στα τραγούδια τους. Μάλιστα, ο Χετφιλντ κ η παρέα του έχουν τέτοια συμβόλαια που ενδέχεται όντως να χάνουν χρήματα κ να δυσκολεύονται να εγκαταστήσουν 3η πισίνα στις βίλες τους, πράγμα αρκετά θλιβερό. Όμως ο Τάκη Τσαν κ ο Χαρμανης τι λόγο έχουν να υπερασπίζονται τους νταβατζήδες της μουσικής κ τους εκμεταλλευτές τους? Άλλο να ζητάνε από το πιστό κοινό τους να αγοράζει τα mixtapes που οι ίδιοι παράγουν κ προωθούν (που κ αυτό σηκώνει κουβέντα) κ άλλο να αναμασάνε το πιο απαράδεκτο επιχείρημα υπεράσπισης των συμφερόντων των πολυεθνικών ή των εγχώριων επιχειρήσεων. Μάλιστα ο Χάρμα, μετά τις ευχαριστίες – γλύψιμο προς το κοινό που κρατάει ζωντανή τη σκηνή, δεν λησμονεί να απειλήσει όποιον πιάσει με πειρατικό cd, καθώς όπως λέει θα τον στείλει νοσοκομείο κ ο ίδιος θα καταλήξει στη φυλακή..! Κανα δυο ακόμα τέτοιους να είχαν η LYRA, η MINOS κ η HEAVEN κ δε θα χρειάζονταν να σκορπάνε τα χρήματά τους στις διαφημιστικές κ στον Γεωργαντά. Underground κ κυνήγι πειρατών δεν πάνε μαζί.. Στο τέλος του track οι 2 dogs αφού συνειδητοποιούν ότι τα γαμήσανε όλα κ “ομολογούν” ότι έφτιαξαν 10 κομμάτια σε 2 εβδομάδες, πετάνε το αμφιλεγόμενο συμπέρασμα ότι το κοινό δεν είναι έτοιμο για αυτούς, αποχαιρετιούνται κ ανανεώνουν το ραντεβού τους μέχρι την επόμενη τάξη της ..σκολής.
Βαθμός : 1
Συμπερασματικά :
Το σχολείο που αποφοίτησαν οι 2 ZNers αποτελεί ίσως το απαραίτητο χαρτί για να μπει κανείς στη ΖΝ σχολή. Στο σχολείο του δρόμου απέκτησαν όλες εκείνες τις εμπειρίες που συνιστούν την αναγκαία κ ικανή συνθήκη για να δεχτεί κανείς τις διδαχές της ΖΝ διδασκαλίας. Και είναι σχετικά πιθανό πως η απεύθυνσή τους σε κόσμο που δεν έχει ανάλογες παραστάσεις ή δεν γοητεύεται από τέτοιες καταστάσεις να μην έχει την ανάλογη επιτυχία. Αν ο δίσκος μπορεί να χωριστεί χοντρικά σε δυο θεματικές ενότητες (που μπλέκονται μεταξύ τους), η πρώτη αφορά στη διήγηση προσωπικών τους βιωμάτων ή ιστοριών εμπνευσμένων από αυτές κ η δεύτερη εξαντλείται σε ένα λούμπεν διδακτισμό. Και καλώς ή κακώς η πρώτη είναι αυτή που κερδίζει σεβασμό κ εντυπώσεις, η δεύτερη καλό θα είναι να ξεχαστεί όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Συνολική βαθμολογία : 5,1
1. Αγάπησα το rap
Ένας Τάκη Τσαν βγαλμένος από τις καλύτερες στιγμές της εποχής του Παιδιού θαύματος σε ένα track που κρατάει 100% την αισθητική κ το άρωμα του τέλους της δεκαετίας ενενήντα. Για πολλοστή φορά ο ταλαντούχος mc ενισχύει το γνωστό attitude ανωτερότητας που τον διακατέχει, ασχολείται με τη σχέση του με το hiphop περιαυτολογώντας για τις επιδόσεις του στο άθλημα κ την ιστορικότητα της περσόνας του στο χώρο. Το ενδιαφέρον είναι ότι για πολλοστή φορά προσεγγίζει το θέμα υπό το πρίσμα του κέρδους με προφανή συνέπεια να αυτοαναιρεθεί ξανά. Στο συγκεκριμένο τραγούδι μας λέει ότι δεν το κάνει μόνο για τα λεφτά αφήνοντας πίσω το «ραπάρω μόνο για να πληρωθώ», αλλά κ δηλώσεις του σε συνεντεύξεις. Ο Χαρμάνης με τη σειρά του ακολουθεί στο ίδιο σταθερό τέμπο, δηλώνει παρών διαψεύδοντας όσους πίστεψαν ότι τα παράτησε κ ενάντια στις κακές του συνήθειες περιορίζει τις άχρηστες ρίμες στο ελάχιστο («xanapexto me axti»). Τέλος, η Ηχοκρατορία σπάει τα στενά όρια της επικράτειας, καθώς μια ευχάριστη νότα διεθνισμού ξεπηδά από το αγγλικό κουπλέ του LP ο οποίος ραππάρει κ αυτός με τη σειρά του στον ίδιο ρυθμό κ την ίδια θεματολογία. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν έχει σύνορα η αγάπη (για το rap). Οι τρεις mcs επικεντρώνουν το κράξιμό τους στους εμπορικούς του χώρου κ προωθούν ένα ρομαντικότερο προφίλ, ενός καλλιτέχνη που νοιάζεται για την τέχνη του κ δεν προσβλέπει στην οικονομική εκμετάλλευσή της. Πείθουν? Όσο κ αν διατείνονται ότι αγάπησαν το rap, απλά όχι. Το κομμάτι πάντως ακούγεται πολύ ευχάριστα κ θα μπορούσε κανείς να πει ότι ανήκει στα .. εμπορικά της σκηνής.
Βαθμός : 8
2. Εμείς
Η ευχάριστη έκπληξη του δίσκου, ένα κομμάτι που δεν θυμίζει κανένα άλλο ΖΝ προϊόν. Το track ξεχειλίζει μια νοσταλγική ατμόσφαιρα με τα γυναικεία φωνητικά να συμπληρώνουν με τον καλύτερο τρόπο το χαρακτηριστικό έρρινο ηχόχρωμα του Τάκη. Το κουπλέ ξεκινάει με την υπέροχη cult προσφώνηση «Με συγχωρείς, man..”, η οποία είναι τόσο άρτια δεμένη με τη μουσική, το beat κ το ύφος του τραγουδιού που οι πιτσιρικάδες ΖΝ fans ξεχύνονται στα forums κ αποκαλούν “man” ακόμα κ τους 10χρονους συνομιλητές τους. Στην ίδια λογική – σύμφωνα με το τραγούδι - οι υπόλοιποι mcs αντιγράφουν τον Τσαν κ την παρέα του κ μάταια προσπαθούν να τους μοιάσουν. Το «δε με ενθουσίασαν, τους είδα ζωντανά σε συναυλία» όσο απλοϊκό κ αν ακούγεται έχει σίγουρα κάποιο ειδικό βάρος όταν ακούγεται από τον παλιό κ σίγουρα διεγείρει αγχωμένους συλλογισμούς στα μυαλά σκληρών crews που κατά καιρούς εξέφραζαν την τιμή που ένοιωθαν για την παρουσία του θρυλικού Τυμβωρύχου στις συναυλίες τους. Η γνώμη του Χαρμάνη αδυνατεί να επιδείξει το ίδιο κύρος, για αυτό κ έχουμε ιστορική επίκληση της «Χώρας των καλύτερων mcs» κ της πορείας που χάραξε με τους ΖΝ ως σχεδόν πρωτοπόρος της σκηνής. Το «6 μέρες, 10 κομμάτια τελειωμένα» ίσως είναι υπερβολή, ίσως είναι αλήθεια (αν εξαιρέσεις την απαραίτητη προετοιμασία), σίγουρα όμως δίνει την αίσθηση της προχειροδουλειάς ή ακόμα χειρότερα της αρπαχτής, πρακτική για την οποία κατηγορήθηκαν συχνά πυκνά κ τα 5 μέλη του συγκροτήματος. Το συγκεκριμένο κομμάτι πάντως, φτάνει στα αυτιά των ακροατών αψεγάδιαστο.
Βαθμός : 10
3. Το σχολείο
Η λούπα μπαίνει εκνευριστικά κ οι 2 mcs βάζουν στόχο να εμπεδώσουμε το τίτλο του track από το πρώτο μισόλεπτο. Η θεματική του κομματιού είναι ουσιαστικά το σχολείο του δρόμου, «το σχολείο του κάθε παρανόμου», το σχολείο που περήφανα αποφοίτησαν ο Τάκης, ο Χάρμα κ το όλο παρεάκι. Πριν κάποιος βιαστεί να ειρωνευτεί τους καλλιτέχνες για τη μερική αποθέωση του τρόπου με τον οποίο «μορφώθηκαν», το τραγούδι αποτελεί μια καλή αφορμή να αναρωτηθείς αν το επίσημο σχολείο της χώρας έχει τη δυνατότητα να κρατήσει στους κόλπους του παιδιά που για λόγους οικονομικούς κ κοινωνικούς ωθούνται στα όρια της παραβατικότητας. Σε μια κοινωνία ανταγωνιστική με μια παιδεία που βλέπει το νέο ως το υπό διαμόρφωση γρανάζι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα κοπεί κ θα ραφτεί στα μέτρα των μηχανών της, αποδεικνύεται ότι προσωπικότητες με το ταμπεραμέντο κ τις αδυναμίες των Παναγιώτη Στραβαλέξη κ Βασίλη Χατζιδιακού δεν χωρούν. Ενδέχεται τα όσα λένε στο συγκεκριμένο τραγούδι στους περισσότερους να ακούγονται γραφικά, κυρίως γιατί παρουσιάζεται μια ζωή gangsta περιστρεφόμενη κυρίως γύρω από τα ναρκωτικά κ την προδοσία. Η απόρριψη όμως του σχολείου του αστικού κράτους έχει ψήγματα αμφισβήτησης κ υποβόσκουσας επαναστατικότητας, τάσεις οι οποίες πνίγονται κ διαστρεβλώνονται στο χειρότερο βαθμό υπό το βάρος της μπότας της ανάγκης για επιβίωση. Το ειλικρινές ξέσπασμα του Τάκη στο τέλος δίνει ξεκάθαρα το στίγμα της σκέψης του, όσο κ αν ποτέ δεν καθόταν καλά στους στίχους του ο διδακτισμός. Στα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του κομματιού, το ρεφραίν του.
Βαθμός : 6
4. Τι παίζει
Στοχευμένο κράξιμο σε συγκεκριμένο mc ή ψαρωτικό diss σε ένα μόρφωμα που συγκεντρώνει τα ελαττώματα Υποχθόνιου, Ταραξία κ λίγο από τσιράκια του Νίβο? Όπως κ να ’χει, το κομμάτι χτύπησε πόρτες όχι απαραίτητα κωφών mcs κ συζητήθηκε αρκετά την εποχή που βγήκε. Το αστείο βέβαια είναι ότι ο καιρός έχει τόσα πολλά γυρίσματα που αρκετές από τις βαρύγδουπες δηλώσεις απέχθειας που ακούγονται, αναιρούνται από την ίδια την ιστορία. Όσο κράξιμο κ να πέσει σε ένα συνάδελφο από το χώρο, αν το χρήμα επιτάσσει να ανέβεις στη σκηνή μαζί του, συνήθως ξεχνάς τα πάντα. Κ τις μύτες που έχουν κλίση προς τα πάνω κ τις φιλίες που έχουν πάνω τους ταμπελάκι τιμής σε περίοδο εκπτώσεων. Άσχημη εντύπωση επίσης κάνουν οι εμφανώς πρόχειροι κ μη δουλεμένοι στίχοι του Χαρμάνη. Από τα κραυγαλέα γραμματικά / λεκτικά λάθη «πα’ στη Σοφοκλέος», στα άχρηστα κ αστήρικτα ρατσιστικά σχόλια περί ομοφυλοφιλίας, τα κρυφο-στρατόκαυλα υπεροπτικά «ίσιωσε την πλάτη σου κ βάρα προσοχή» κ τα κλασσικά σχήματα στα οποία κατά καιρούς αρέσκεται να αναλώνεται «σας βράζω στο πεντάλεπτο σαν το ρύζι». Για την ιστορία, τα γυρίσματά του στα αγγλικά είναι ότι πιο πρωτότυπο κ διαφορετικό προσφέρει ο Χαρμα στη σκηνή, τρικ που χρησιμοποιεί δειλά εδώ (“very easy”) κ τον απογειώνει στο «Και μεις αλήθεια λέμε».
Βαθμός : 5
5. Άπληστος – άχρηστος
Χάρμα σε καλύτερη φόρμα ραππάρει ενάντια στους θιασώτες της απληστίας, χώνει ασταμάτητα πατώντας επαναλαμβανόμενα σε καθορισμένες ομοιοκαταληξίες, για να κάνει πάσα στον Τάκη ο οποίος συνεχίζει στην ίδια θεματική, αλλά όπως πάντα με καλύτερο στυλ. Το κομμάτι πέρασε τόσο απαρατήρητο που ούτε καν debate σύγκρισης “Άπληστος-Άχρηστος” vs “Βρώμικος κ Άπλυτος (aka «Κριτές της κολάσεως»)” δεν ανέσυρε. Σαν να γράφτηκαν κάποιοι στίχοι, περίσσεψαν από κάποιο συγκεκριμένο concept κ να πετάχτηκαν πρόχειρα σε ένα track.
Βαθμός : 3
6. Ρίχνει βροχή
Να ακόμα ένα κομμάτι με εντελώς διαφορετικό στήσιμο κ δομή από τα συνηθισμένα. Τάκη Τσαν κ Χάρμάνης καταπιάνονται με το ταξικό ζήτημα, το προσεγγίζουν με το δικό τους βιωματικό τρόπο κ προσφέρουν ορίτζιναλ στίχους ειλικρίνειας κ ντομπροσύνης. Τα οικονομικά τους προβλήματα περιγράφονται με γλαφυρό τρόπο κ με μια ευθύτητα που θα ζήλευαν πολλοί πολιτικοποιημένοι mcs που μιλούν για τα ίδια θέματα από την ασφάλεια του καναπέ τους. Όσα κ αν προσάψεις στη γενικότερη συμπεριφορά των 2 καλλιτεχνών, το επικείμενο track βάζει τα γυαλιά της αλήθειας σε επαναστατημένους hhpers που κουνούν μαυροκόκκινες σημαίες από την Κηφισιά, mcs που ηχογραφούν στα ακριβότερα studios, γκραφιτάδες των βορείων προαστίων που περιμένουν τον Άη Βασίλη να τους φέρει τη συλλογή με τα καλύτερα σπρέις κ σκέητερς που διασχίζουν ανέμελοι την πόλη μέχρι να τους φωνάξει η μαμά τους στο σπίτι πριν παγώσει το φαΐ. Σκατά στα τέσσερα κ στα δεκατέσσερα στοιχεία του hh αν δεν συνδέεται με κοινωνικές κ ανθρώπινες ανάγκες, αλλά στηρίζεται συθέμελο σε ένα καταναλωτικό life style. Η έλλειψη συγκροτημένου ιδεολογικού υπόβαθρου δεν εμποδίζει τους 2 καλλιτέχνες να πείσουν για τον τρόπο που βιώνουν το καθημερινό άγχος για επιβίωση κ την προσαρμοστικότητα στην οποία επιδίδονται ως προς την ιεράρχηση των αναγκών τους για να τα βγάλουν πέρα. Σε ένα απλό «δεν μπορώ ρε μάγκες, παίζουν αφραγκιές» (με σταματημένο το beat για να δοθεί η απαραίτητη έμφαση) συνοψίζεται η πικρή κ απλή αλήθεια για τον τρόπο ζωής ανθρώπων που όσο κ να το κυνήγησαν, το rap δεν τους έκανε πλούσιους. Κάποιες αρπαχτές ναι, κάποιο χαρτζηλίκι σίγουρα, όμως ελάχιστοι είναι αυτοί που καταφέρνουν να ζουν από τη μουσική τους. Ακόμα κ οι επιτυχημένοι της σκηνής (Νίβο, Bdf, Ημισκούμπρια ίσως ακόμα) κάνουν κανά δυο άλλες παρεμφερείς δουλειές από djλίκια κ παραγωγές μέχρι επενδύσεις σε μαγαζιά ή πωλήσεις “προϊόντων” τους μέσω net. Στην περίπτωση των ΖΝ κ της πλειονότητας της ελληνικής hh σκηνής το rap δεν θα δώσει ποτέ πίσω όσα του έδωσαν. Εξάλλου, οι οικονομικές κρίσεις ανέκαθεν χτυπούσαν πρώτα τους πιο αδύναμους κρίκους της κοινωνίας κ όσοι πάτησαν σε σαθρό υπόβαθρο, ήταν οι πρώτοι που έπεσαν. Δύσκολοι καιροί που λέει κ το κομμάτι, στίχοι απαισιόδοξοι που τελειώνουν από το 3ο μόλις λεπτό, για να αφεθούμε για 4μιση λεπτά στη γλυκά πένθιμη μελωδία του φλάουτου από τον Αθανάσιο Ναυσιχο , πράγμα πρωτοφανές κ παράτολμο για τα ελληνικά hh δεδομένα. Βέβαια, κατά τη γνώμη μου η εκτέλεση διασκευή του «Σκόνη, πέτρες, λάσπη» από Πουλικάκο είναι αξεπέραστη κ all time classic.
Βαθμός : 9
7. Δυο ξαδέρφια
Απίθανο storytellin’ από τον Τάκη, ο οποίος σου δίνει την αίσθηση ότι είναι το ευκολότερο πράγμα για αυτόν να πλάσει μια ιστορία για ναρκωτικά, να τη δέσει σε έξυπνες ρίμες, να πιάσει το μικρόφωνο κ να το ηχογραφήσει με την πρώτη. Μεγάλο ταλέντο, για πολλούς χαραμισμένο, κ με τον χρόνο να αρχίζει να εμφανίζεται σιγά σιγά πάνω του μια δόση ωριμότητας έστω με τη μορφή της εσωτερικής αναζήτησης κ αμφισβήτησης, μιας κ ίσως για πρώτη φορά οι πρωταγωνιστές δεν γίνονται super mcs ή ακαταμάχητοι εραστές μετά την επαφή τους με το drug, αλλά η ιστορία τους έχει άσχημο τέλος. Περιττή η ομολογία του στιχουργού στο τέλος ότι η ιστορία είναι φτιαχτή (σκεφτείτε να έλεγε στο τέλος της Σούζης ότι η Σούζη δεν υπήρχε, πόσο θα αργούσαν να λατρέψουν τον Τάκη οι πιτσιρικάδες fans του, μέχρι να αποκαλυφθεί η αλήθεια στις συνεντεύξεις του), τραγική η επιλογή του Εισβολέα να τραγουδήσει στο τέλος το ρεφραινάκι. Ειλικρινά όταν το είχα πρωτοακούσει περίμενα ότι στο τέλος θα σκάγανε όλοι μαζί στα γέλια. Τραγικό, σκότωσε το κομμάτι.
Βαθμός : 6
8. Είναι κρίμα
«Ο Κωστάκης, ο Κωστής, ο Κώστας..» .. xeex. Cult στίχοι που θυμίζουν το «Μάνα, μανούλι, μαμά», από αποτυχημένη βιντεοταινία των αρχών της δεκαετίας 80.
Ποζέρικο αλήτικο rappάρισμα από τον Τάκη, δείγμα της ικανότητάς του να αλλάζει στυλ κ ύφος σε ένα 2ο συνεχόμενο τραγούδι κατά των ναρκωτικών. Η ιστορία για ένα χρήστη ναρκωτικών ουσιών που στο τέλος χάνει τη ζωή του πλαισιώνεται από πλήθος αργκό λημμάτων της πιάτσας, καθώς φου, ζουζου, ζα κ παραμύθα επιστρατεύονται για να αποδείξουν ότι ο Τάκης είναι αυθεντικό παιδί του δρόμου. Στην ίδια λογική κ ο Χαρμάνης με λιγότερο εμπνευσμένους στίχους, αλλά με έξυπνες αναφορές σε Ολυμπιακό, βόλτες στον ηλεκτρικό κ γενικώς καθημερινές καταστάσεις κ όχι σε ιστορίες με ακριβά αμάξια κ λεφτά, κερδίζει τη συμπάθεια του ακροατή. Το τραγούδι ισορροπεί παράξενα ανάμεσα στο cult κ το συγκινησιακό φορτίο που επιφέρει ο χαμός των φίλων, με το αποτέλεσμα μάλλον να δικαιώνει τους δημιουργούς. Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις ωδές στη ναρκοκουλτούρα μέσω της οποίας κάποτε αναδείχθηκαν οι ΖΝ, ούτε απαραίτητα πείθεται από το διδακτικό κάλεσμα με το οποίο κλείνει το track.
Βαθμός : 7
9. Το γράμμα
Κλασσική επιτυχημένη συνταγή, ο κάθε σκληρός mc που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει κάποια στιγμή στην καριέρα του να μετατρέψει τα συναισθήματά του σε στιχάκια και να τα αφιερώσει στη μάνα του ή τον πατέρα του. Το κόλπο συνήθως πιάνει διότι θωρακίζει τον gangsta-rapper με ένα ανθρώπινο περίβλημα, αξεσουάρ απαραίτητο για να ταυτιστεί ο ακροατής μαζί του κ να τον .. καταναλώσει. Δεν είναι τυχαίο που όταν οι πρώτοι αφροαμερικανοί rappers στις ΗΠΑ έβγαζαν τα εσώψυχά τους για το πόσο άσχημα τους φέρθηκε ο πατέρας τους, οι λευκοί αστοί
(από συγκροτημένες οικογένειες) ακροατές τους έκαναν ανάρπαστα τα cds τους, μόδα που γρήγορα εξαπλώθηκε στην Ευρώπη κ φυσικά στην Ελλάδα. Τα παιδί θαύμα το είχε κάνει παλιότερα ουκ ολίγες φορές, άλλες φορές καλύτερα («Όσο μεγαλώνω») άλλες χειρότερα (με το ιστορικά αλησμόνητο «ντροπή σε κάθε άνεργο μπαμπά»), άρα το πλήρωμα του χρόνου ήρθε για τον Μπίλυ να πουλήσει με τη σειρά του στο αδηφάγο κοινό τα οικογενειακά του. Απολύτως σεβαστά όσα πέρασε ο ίδιος, όμως το τραγούδι υποψιάζομαι αφορά μόνο στη hh-Λαμπίρη που όλοι κρύβουμε μέσα μας κ δεν είναι τυχαίο που δεν ακούστηκε πολύ. Είναι οξύμωρο πάντως που ο καλλιτέχνης από τη μια να προσπαθεί να αναδείξει την ευγενική του δακρυσμένη πλευρά κ από την άλλη να αναλώνεται σε μύδρους απειλών εναντίον 12χρονων στα κατά τόπους διαδικτυακά forums.
Βαθμός : 3
10. 1,2,3
Λούπα εύκολα αναγνωρίσιμη σε όσους έχουν ακούσει active member στο παρελθόν, καταβαραθρώνει για πλάκα την ανθολογία επιχειρημάτων περί bdf κλέφτη παραγωγών, μιας κ το sample που χρησιμοποιείται έχει κλαπεί από τους active την εποχή του μεγάλου κόλπου, χρονιά που Τάκης κ Χάρμα ενδεχομένως να μην είχαν παρατήσει ακόμα το πραγματικό σχολείο. Ο Τάκης δυστυχώς φλυαρεί κ αναλώνεται σε στίχο επιπέδου χαμηλότερου των περιστάσεων κ αφού μας μαθαίνει αριθμητική από το ένα έως το δέκα, μας επαναλαμβάνει διαρκώς ένα ελαφρώς μονότονο κ εκνευριστικό «να πούμε, να πούμε». Ενδιαφέρουσα η πρώτη απόπειρα του Χάρμα να κάνει πολιτικό rap κ πολιτική ανάλυση της οικονομίας της χώρας. Όπως είναι αναμενόμενο, γρήγορα τα παρατάει κ το γυρνάει στις γκόμενες κ το πόσο εύκολα μπορούν να σε προδώσουν, για να καταλήξει στο epic συμπέρασμα ότι υπουργοί κ γκόμενες είναι ίδιοι, αφού νοιάζονται μόνο για τα λεφτά..
Βαθμός : 3
11. Το κάτω κεφάλι
Για όποιον ψάρωσε με το προσεγμένο στίχο της αρχής του δίσκου, ήρθε η ώρα να επανέλθει στην ωμή πραγματικότητα. «Με συγχωρείς κοπελιά, έχεις τέλεια βυζιά» ξεκινάει το track κ όλα μπαίνουν στη θέση τους. Ο Τάκης πειραματίζεται, ο Χαρμάνης ακολουθεί το αυστηρά τυποποιημένο του rap κ στο τέλος μπόλικη παραμόρφωση στην ατάκα για το κάτω κεφάλι. ΖΝ καφρίλα, όχι σε όλο της το μεγαλείο, καθώς το κομμάτι δεν φτάνει σε καμιά περίπτωση τη Σούζη, την επιτυχία της οποίας λογικά φιλοδοξεί να ισοφαρίσει. Βγάζει γέλιο? Μπα.. Αξίζει να το βάλεις σε ένα φίλο σου να το ακούσει κ να γουστάρει? Μέτρια πράγματα. Κ με το κάτω κεφάλι να σκέφτεται μόνιμα κανείς, δύσκολα να εκτιμήσει το τραγούδι.
Βαθμός : 2
12. Ένα yo
Εύθυμοι οι δυο mcs μπαίνουν με πολύ καλό ρυθμό, αναγνωρίζουν την αξία όλων των συντελεστών για την παραγωγή ενός hh τραγουδιού, από τον dj μέχρι τον ακροατή.
Κ μετά? Μετά σκάει σαν κομήτης στη γη η fabulous αγαπημένη ατάκα της μουσικής βιομηχανίας «Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική».. ΕΛΕΟΣ !! Ούτε οι κατάπτυστοι Metallica που ηγήθηκαν ολόκληρης εκστρατείας ενάντια στους “πειρατές” δεν το λένε έτσι χύμα στα τραγούδια τους. Μάλιστα, ο Χετφιλντ κ η παρέα του έχουν τέτοια συμβόλαια που ενδέχεται όντως να χάνουν χρήματα κ να δυσκολεύονται να εγκαταστήσουν 3η πισίνα στις βίλες τους, πράγμα αρκετά θλιβερό. Όμως ο Τάκη Τσαν κ ο Χαρμανης τι λόγο έχουν να υπερασπίζονται τους νταβατζήδες της μουσικής κ τους εκμεταλλευτές τους? Άλλο να ζητάνε από το πιστό κοινό τους να αγοράζει τα mixtapes που οι ίδιοι παράγουν κ προωθούν (που κ αυτό σηκώνει κουβέντα) κ άλλο να αναμασάνε το πιο απαράδεκτο επιχείρημα υπεράσπισης των συμφερόντων των πολυεθνικών ή των εγχώριων επιχειρήσεων. Μάλιστα ο Χάρμα, μετά τις ευχαριστίες – γλύψιμο προς το κοινό που κρατάει ζωντανή τη σκηνή, δεν λησμονεί να απειλήσει όποιον πιάσει με πειρατικό cd, καθώς όπως λέει θα τον στείλει νοσοκομείο κ ο ίδιος θα καταλήξει στη φυλακή..! Κανα δυο ακόμα τέτοιους να είχαν η LYRA, η MINOS κ η HEAVEN κ δε θα χρειάζονταν να σκορπάνε τα χρήματά τους στις διαφημιστικές κ στον Γεωργαντά. Underground κ κυνήγι πειρατών δεν πάνε μαζί.. Στο τέλος του track οι 2 dogs αφού συνειδητοποιούν ότι τα γαμήσανε όλα κ “ομολογούν” ότι έφτιαξαν 10 κομμάτια σε 2 εβδομάδες, πετάνε το αμφιλεγόμενο συμπέρασμα ότι το κοινό δεν είναι έτοιμο για αυτούς, αποχαιρετιούνται κ ανανεώνουν το ραντεβού τους μέχρι την επόμενη τάξη της ..σκολής.
Βαθμός : 1
Συμπερασματικά :
Το σχολείο που αποφοίτησαν οι 2 ZNers αποτελεί ίσως το απαραίτητο χαρτί για να μπει κανείς στη ΖΝ σχολή. Στο σχολείο του δρόμου απέκτησαν όλες εκείνες τις εμπειρίες που συνιστούν την αναγκαία κ ικανή συνθήκη για να δεχτεί κανείς τις διδαχές της ΖΝ διδασκαλίας. Και είναι σχετικά πιθανό πως η απεύθυνσή τους σε κόσμο που δεν έχει ανάλογες παραστάσεις ή δεν γοητεύεται από τέτοιες καταστάσεις να μην έχει την ανάλογη επιτυχία. Αν ο δίσκος μπορεί να χωριστεί χοντρικά σε δυο θεματικές ενότητες (που μπλέκονται μεταξύ τους), η πρώτη αφορά στη διήγηση προσωπικών τους βιωμάτων ή ιστοριών εμπνευσμένων από αυτές κ η δεύτερη εξαντλείται σε ένα λούμπεν διδακτισμό. Και καλώς ή κακώς η πρώτη είναι αυτή που κερδίζει σεβασμό κ εντυπώσεις, η δεύτερη καλό θα είναι να ξεχαστεί όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Συνολική βαθμολογία : 5,1
Live video
An club 23-12-08
* Το παρόν κείμενο συντάχθηκε από τον miloup *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου